Living with Michael Jackson VII

Hej, mamy długi weekend :) Nareszcie trochę odpocznę, strasznie gonie  z nauką. Wczoraj było Halloween, ktoś z was je obchodził  ? Ja nie obchodzę tego święta i nie mam zamiaru, za dużo filmów dokumentalnych się o nim naoglądałam, które mnie do tego zniechęciły. Po prawej stronie znajduję się kolejna ankieta, jeżeli macie ochotę zagłosujcie w niej. Miłego czytania :)

Michael zaprosił mnie do Paryża. To miał być nasz pierwszy wspólny weekend. Nasza relacja opierała się na czymś podobnym do otwartego związku. On był w związku małżeńskim z Debbie, a ja czasem umawiałam się z jakimś przystojniakiem. Jednak uczucie jakie łączyło mnie z Michaelem było potężniejsze od zauroczenia Adrianem. Upewniłam się do moich uczuć względem Michaela, a rodzice przychylili się do mojego wyboru. Siedzieliśmy  na balkonie apartamentu hotelowego naszego wspólnego pokoju z Princem, którego matką chrzestną zostałam. Maluch spał słodko na moich rękach, a Michael obejmował mnie ramieniem i cmokał delikatnie. 

- Skąd to świetne podejście do dzieci panno Taylor ? - zapytał uśmiechając się. 

- Wychowywałam się z dziećmi. Najpierw z dziećmi wujka Johna, potem z synem wujka Briana, a potem urodził mi się brat i go niańczyłam. - odpowiedziałam okrywając dziecko kocykiem .

- Masz do tego talent .... - przybliżył się do mnie - I masz 24 lata........

- Mhm - zamruczałam - Ale nie myślę o dzieciach. - spojrzał smutny w podłogę. 

- No tak. Ty młoda, masz jeszcze życie przed sobą, kariera, nauka - wymienił posmutniały. 

- Chyba nie chciałeś mi przez to powiedzieć, że chcesz mieć ze mną dziecko - powiedziałam poważnie. 

- Ależ skąd - zaprzeczył ze swoim uśmiechem kłamcy.

- Mikey - dotknęłam jego policzka - Kocham cię, ale ja uważam, że na dziecko jeszcze jest za wcześnie. W naszym przypadku oczywiście. Poczekajmy, zobaczymy . - dodałam z uśmiechem . 

- Ninuś, masz rację. Przepraszam słonko - cmoknął mnie w skroń. 

- Twój mały książę się przebudza, idę go nakarmić i trochę się z nim pobawić - powiedziałam wstając. 

- Przyjdź potem - odpowiedział uśmiechając się. 

Weszłam do apartamentu. Podeszłam do aneksu kuchennego i przygrzałam mleko dla dziecka. Usiadłam na kanapie i nakarmiłam Prince. Położyłam go na kocyku i zaczęłam się z nim bawić. Muszę przyznać, że to bardzo urocze dziecko. Od zabawy z maluszkiem oderwał mnie telefon. Odruchowo go odebrałam. 

- Helo ? - powiedziałam po odebraniu. 

- Cześć Mich.... zaraz zaraz. To telefon Michaela. - powiedziała po chwili zastanowienia - Kim jesteś ?!

- Nianią Princea, pan Michael aktualnie jest na obiedzie - odpowiedziałam po wymyśleniu dobrej wymówki.

- Rozumiem, proszę mu powiedzieć, że dzwoniła Debbie. - powiedziała rozłączają się. 

- Michael ! - krzyknęłam. 

- Tak ? - zapytał wchodząc do salonu. 

- Dzwoniła twoja żona. - odpowiedziałam siadając na kanapie . 

- O cholera - zaklął. - Co jej powiedziałaś ? 

- Że jestem nianią dziecka, a ty jesz obiad. Kazała ci oddzwonić - odpowiedziałam. 

- Jezu, ona będzie się chciała zobaczyć ze mną i dzieckiem. Boże kochany Nina, wszystko się wyda. - powiedział zdenerwowany. 

- Niczego się nie bój. Umów się z nią wieczorem, a ja się gdzieś zmyje. Zadzwonisz jak już pójdzie. - odpowiedziałam patrząc na niego. 

- Masz rację, tak zrobię. Dziękuje Ninuś - powiedział przytulając mnie. 

Michael do końca dnia był podenerwowany. Ja w sumie też byłam troszkę w napięciu. Michael i Debbie umówili się na 18, a ja poszłam na koncert. W Paryżu grali akurat Guns n Roses, więc stwierdziłam, że chętnie się wybiorę na ich koncert. Zapomniałam o Debbie, po koncercie weszłam na kulisy, Axl, Slash i ja poznaliśmy się przez Rogera. Chłopaki zaprosili mnie do garderoby. 

- Hej, jak leci  ? - zapytałam uśmiechając się. 

- W porządku, kończymy trasę, jest świetnie - powiedział Slash przysiadając się do mnie.

- Widzę, że piękna córka Rogera jest w końcu do wzięcia - odpowiedział Axl biorąc mnie na ręce. 

- Jeszcze jestem - powiedziałam uśmiechając się. 

- A co, Jackson jednak rozwodzi się z Debbie ? - zapytał ciekawsko Saul. 

- Nie - odpowiedziałam - Zaraz, zaraz skąd wy wiecie.?!

- Twój ojciec nie potrafi trzymać języka za zębami - odpowiedział Rose. 

- Jak zwykle. Ja i Mike to otwarty związek. Wątpię, żeby miał jakąkolwiek przyszłość - powiedziałam poważnie. 

- Będzie miał. On cię kocha. I to bardzo. Od kiedy z nim jesteś, chodzi z głową w chmurach. - odpowiedział Slash uśmiechając się. Zadzwonił mój telefon. 

- Właśnie dzwoni. Muszę uciekać. Widzimy się w LA, na Grammy ? - zapytałam wstając. 

- Pewnie. Pa Nina - odpowiedzieli razem. 

Wróciłam do hotelu. Michael siedział w salonie, a Prince spał w łóżeczku. Uśmiechnął się i przytulił się do mnie po czym spojrzał na mnie podejrzliwie. 

- Z kim się przytulałaś ? - zapytał podejrzliwie.

- Z nikim, skąd ten pomysł - odpowiedziałam wymijająco.
- Czuję męskie perfumy Hugo Boss, ja takich nie używam - powiedział poważnie. 

- Dobra, z Axlem i Slashem . Byłam na koncercie - odpowiedziałam uśmiechając się. 

- Tak myślałem. Debbie poszła, a my mamy wieczór dla siebie - powiedział ściągając ze mnie kurtkę. 

- Michael, czego ona chciała  ? - zapytałam wskakując mu na ręce. 

- Zobaczyć się ze mną, nic więcej - odpowiedział całując mnie po szyi. 

- Mały śpi ? - zapytałam dla upewnienia. 

- Mhm - zamruczał. 

Michael zaniósł mnie do sypialni i położył na łóżku. Zaczął całować mnie po szyi, a ja rozpływałam się od jego pocałunków. Rozpiął moją bluzkę. Uśmiechnęłam się i rozpięłam jego t shirt. Wszystko szło tak jak chciałam. Byliśmy pół nadzy, mieliśmy już posunąć się dalej, ale pojawiła się ona. 

- Michael, kochanie nie zostawiłam u ciebie toreb...... - weszła do sypialni i spojrzała na naszą dwójkę. 

- Debbie to nie tak jak myślisz. - odpowiedział od razu. 

- Ale jak w ogóle mogłeś to zrobić i to w dodatku z córką Rogera. - powiedziała z płaczem. 

- Posłuchaj ja ci to wyjaśnię. - zaproponowałam.

- Ty milcz. Michael wyjaśnisz mi to . - odpowiedziała wychodząc z sypialni i siadając w salonie .

- Przepraszam, to moja wina - powiedziałam ze łzami w oczach. 

- Nie, to moja wina. A teraz tu poczekaj, wyjaśnię jej coś - odpowiedział wstając.

 Założył szlafrok i wyszedł z pokoju. Byłam na siebie wściekła. Jak mogłam wkopać go w coś takiego i w ogóle do tego dopuścić. Kochałam go i dlatego jeszcze wtedy uważałam, że to wszystko to moja wina. Słyszałam tylko jak się kłócili. Leżałam na łóżku zwinięta w kłębek i płakałam. Po około godzinie do pokoju wrócił Michael. 

- Nie płacz słonko, to nie jest twoja wina - powiedział przytulając mnie. 

- Rozpieprzyłam ci małżeństwo - odpowiedziałam zapłakana. 

- Nie, ono nigdy nie miało sensu. - powiedział. - Jest późno idźmy już spać. Porozmawiamy o wszystkim rano.